حل مساله توسط کامپیوتر و زبان برنامهنویسی به هر حال به انواع داده نیاز داره. حالا زبان برنامهنویسی میتونه این پیادهسازیها رو خودش انجام بده یا به برنامهنویس بسپاره.
در دو حالت ساختن دادهی پیشساخته کاملاً قابل دفاعه:
الف) نوع دادهی پیشساخته به صورتی پیاده شده که الگوریتمهای پایهی اون بهینه هستن و حالت بهتری وجود نداره. در این صورت نیازی نیست که برنامهنویس خودش اون نوع داده رو از امول تعریف کنه.
ب) برای کاربرد دوباره. در صورتی که یک نوع داده از نظر گستردگی کاربرد فراگیر باشه به صورت پیشساخته تعریف میشه تا برنامهنویس ازش استفاده کنه و خودش رو درگیر پیادهسازی مجدد نکنه.
به طور کلی قانون استفادهی مجدد از کد نوشته شده و کاهش زمان پیادهسازی برنامه دلیل اصلی گسترش امکانات یه زبان برنامهنویسی هست.
هیچ پژوهش انسانی نمیتواند ادعای علمی بودن داشته باشد، مگر اینکه از برهان ریاضی برخوردار باشد (لئوناردو داوینچی)
