از اونجایی که در ماکرونویسی اتفاقی که میفته اینه که به یک شناسه عباراتی نسبت داده میشه که در هرجای برنامه که اون شناسه به کار رفته، اون قطعه کد دقیقا کپی بشه و بعد خط به خط هر دفعه اجرا بشه (در واقع فراخوانی نداره)، برای توابعی که دستورات کمتری دارن استفاده میشه چرا که در مقایسه با احضارهای توابع، از سربار زمان اجرای کمتری برخوردار هستن.
و البته تنها مشکلی هم که به نسبت تابع نویسی داره اینه که به جای تنها داشتن یک کپی از تابع، چند کپی از دستورات تابع در برنامه به وجود میاد که باعث بزرگ شدن برنامه میشه.
